Reflectie

De opstelling van de fases waren voor mij niet echt logisch. Aangezien mijn idee in het verleden reeds ontstond (door het bezoek aan de ZieZo beurs in Antwerpen 5 jaar geleden) was ik al zeker van mijn onderwerp, mijn doelgroep en wat mijn product zou worden. De voorgelegde fases doorloop je met als doel om met een algemeen onderwerp te starten. De doelgroep en het product vloeit dan voort uit het onderzoeksproces. Bijgevolg waren de fases die ik moest doorlopen niet altijd lineair. Mijn focus lag dus ook meer op het product dat ik wilde maken, dan op het algemeen onderzoek.

Door onderzoek te doen naar het maken van verhalen en kinderboeken, kwam ik tot de vaststelling dat het normaal gezien ongeveer een jaar duurt om een kinderboek te maken en dit zonder het uitgebreide onderzoek vooraf. Deze tijd was voor mij gehalveerd, waardoor dit een enorm strakke timing werd.

En net die timing verliep in dit project niet altijd even goed.

Covid heeft veel beperkingen met zich meegebracht, op punt van plaats bezoeken, die niet of maar beperkt plaats konden vinden, maar ook contacten die slechts beperkt bereikbaar waren, wachttijden die opliepen omdat contact via e-mail diende te verlopen, leveringen die op zich lieten wachten…

De planning liep ook deels samen met de stageperiode, waardoor ik gedurende 6 weken enkel tijdens weekends en ’s avonds aan het project kon werken.

Hierdoor kon mijn schema met deadlines niet volledig gevolgd worden.

Ik weet dat ik het mezelf heel moeilijk heb gemaakt door dit onderwerp te kiezen, wetende dat ik op een hoop problemen zou stoten. Door mijn GIP wist ik dat er een enorme problematiek hing rond toegankelijkheid. Het taboe rond braille en het vinden van een professionele uitwerking van mijn idee waren ook problemen waarvan ik wist dat ik deze zou tegenkomen. Ik wist ook dat het combineren van zoveel manieren om dit boek te gebruiken en om het voor meerdere doelgroepen toegankelijk te maken, erg moeilijk ging zijn. Ik zette toch door met mijn idee, deels ingevolge koppigheid, maar deels ook uit perfectionisme. Ik wilde absoluut iets maken wat mijn visie vervulde en daardoor was het makkelijker om suggesties van anderen niet meteen aan te nemen. Ik heb zo vaak het voorstel gekregen van buitenstaanders om de AVI-niveaus gelijk te maken of om een apart boek te maken met een AVI-niveau of met de reliëftekeningen. Ik wilde echter absoluut niet afwijken van mijn oorspronkelijke bedoeling, ik wilde één geheel en alles tezamen.

Het was ook enorm frustrerend om steeds een “nee” als antwoord te krijgen van drukkerijen, maar ook bij diegenen die “ja” zeiden, werd er een kostprijs opgeplakt die compleet onhaalbaar was. Hierdoor werd ik gedwongen om het prototype “met de hand” af te werken wat niet zo’n mooi resultaat geeft dan wat ik in gedachten had.

Uiteindelijk is het toch nog een duur project geworden. Materiaal aankopen om braille zelf te kunnen maken en om het voorlopige prototype en later mijn finale prototype te kunnen afwerken, zorgde voor een tamelijk hoog kostenplaatje:

• Amsterdam Contour Paint Deco 20 ml Black = €5,80 x 2 = €11,60
• Braille Writing Slate With Stylus = €28,95
• Voorlopig prototype: drie versies van mijn boekje in kleur en ingebonden met ringen = €89,70
• Braillelettertang voor €62,95 en bijhorende doorzichtige rolletjes tape 4x€15,50 = €124,95
  • Met verzendkosten = €136,70
• Pritt roller permanente lijm (9) = €26,95
• Finale prototype: twee versies van mijn boekje gedrukt = €60,75
  • Schoonsnijden en inbinden met ringen = €5,30
• TOTAAL: €359,95

Ondanks (en misschien dankzij) deze frustraties en problemen, heb ik ook heel wat geleerd:

• Braille: via zelf prikken en met de braillelettertang, via TactielView, met de brailleprinter, … Maar ook de opbouw van braille, de aanpassingen die moeten gemaakt worden in de opmaak van een braille font en de algemene regels rond braille en de manieren waarop deze het best bewaard blijft.
• Illustreren van kinderboeken met: Procreate en Illustrator, maar ook rekening houden met beperkingen voor (kleuren)blinden en slechtzienden zoals enkel voor-en-zijaanzicht gebruiken en geen perspectief gebruiken of door te werken met contrastkleuren en witruimte.
• Leren werken aan de bladspiegel, rekening houdend met de verschillende noden van mijn verschillende doelgroepen.
• Telefonie en videoconferentie: het uitdrukken van een problematiek en zoeken naar oplossingen in samenwerking met experten, interviews afnemen en hieruit verbeterpunten opnemen, het aanvaarden van kritiek, …
• Interactie met doelpubliek: bijleren bij afnemen van testen, interviews, aanvaarden van kritiek, …
• Ik heb ook geleerd om hulp te zoeken en vragen te durven stellen. Ik heb ook leren vechten om mijn doel te bereiken, onder andere in het weerstaan van afwijkende suggesties als gemakkelijke oplossing en ook bij de onderhandeling met AP Hogeschool Antwerpen om de auteursrechten te krijgen. Ik ben qua persoonlijkheid wel gegroeid door dit project.

Ik kan dus stellen dat ondanks alle frustraties, problemen en de tijdsnood, ik erg tevreden ben over het resultaat en dat ik veel bijgeleerd heb. Ik heb een nieuw aspect ontdekt van design en hoe ik de basisregels hiervan moet aanpassen aan de noden van een specifieke doelgroep.

Het was een erg vermoeiend proces, zeker tegen het einde aan, maar door de steeds positieve en aanmoedigende feedback van de mensen die me hebben geholpen vond ik steeds de moed om door te zetten. Ik ben hen daar heel erg dankbaar voor.

Ik ben meer dan trots op het werk dat ik verzet heb en dat ik doorgezet heb, en ook op de mogelijke nakende publicatie van mijn werk dat hopelijk een goed hulpmiddel zal blijken voor de samenleving.